Een van mijn Grote Voorbeelden was Ine van den Broek. Zeker als het over fotografie gaat. Maar ook als mens. En als vrouw. En als Ondernemende vrouw.
Ik leerde Ine voor het eerst kennen toen zij mijn docente Documentaire en reportage Fotografie was op de Fotovakschool. Dat moet zo in 2004 zijn geweest. Bij de eerste lesdag stond ze daar in het lokaal. Klein (net als ik, dus dat schept een band :-), pittig, streng. En ze wist duidelijk waar ze het over had. Ze wist wat fotografie was. In ieder geval wat het zou moeten zijn. In het half jaar dat ik deze specialisatie deed, drilde ze. Gaf ze (altijd opbouwende!) kritiek. Maar vooral liet ze je geloven dat ook jij het kon. Een goede fotograaf zijn. Dat is het meest leerzame halfjaar voor mij geweest op de FVS.
Ik behaalde mijn vakdiploma en ging aan de slag om mijn bestaan als fotografe op poten te zetten. Dat was nog niet makkelijk. En ik miste het kunnen sparren en het praten over fotografie van de FVS. Dus toen ik hoorde dat Ine in haar eigen galerie cursussen voor professionele fotografen gaf, heb ik me aangemeld.
Ik kwam in een groep fotografen terecht; een groep die naar later bleek een enorme klik had (daarover later meer). We kwamen eens in de maand samen om ons werk aan een documentair project te bespreken. En dat alles onder de bezielende leiding van Ine. Ine bleek nog zoveel meer te zijn dan alleen een fotografiedocente. Ze was met recht een inspirator. Wist je boven jezelf uit te laten stijgen. De lat steeds een stukje hoger te leggen. En dat deed je. Door haar en voor haar.
Ondertussen leerde ik haar ook beter kennen als mens. En als vrouw, die volop in het leven stond. En die 100% ging voor de dingen die zij belangrijk vond.
Ze stond samen met haar man model voor mijn fotografieproject over Sagen en Legenden. Op een zonnige dag in september togen we naar Soest, naar een prachtig stukje privébos. Waar haar man de rol van The Green Man vertolkte. En zijzelf door mij werd vastgelegd als de lotgodin Urth, die de draden van het lot spint. Die dag is een bijzondere herinnering geworden. De zon, het bos, het gezelschap, de picknick, de gesprekken en het maken van de foto's. Dat laatste behoorlijk nerveus, want ik vond het best een big deal om mijn mentor te fotograferen.
En dan even een sprong in de tijd. Vandaag...
Vandaag heb ik de opening van een expositie van Ine bijgewoond. Een expositie van haar werk, tot op het laatst. Als eerbetoon en als herdenking aan Ine, die nu 2 jaar geleden zo plotseling ziek werd. En zo snel 'verdween'. Van deze wereld, maar niet uit mijn hart. En niet uit het hart van zoveel fotografen zoals vandaag maar weer duidelijk is geworden. Zoveel fotografen die door haar gevormd zijn. Door haar geworden zijn wat ze altijd al hebben willen worden: fotograaf!
Lieve Ine, je wordt gemist! Maar vooral ben ik je dankbaar. Dankbaar dat ik je heb mogen kennen en van je heb mogen leren!
Expositie Vrij Werk Ine van den Broek
20, 21, 27 en 28 november
Lokatie: Lokaal 11, Peperstraat 11 te Buren
