dinsdag 6 september 2011

Het Ultieme Scharrelvlees

Ik heb getwijfeld of ik hierover wel een blogpost zou maken, maar ik doe het toch (met het risico om wat volgers te verliezen ;-).
Het gaat namelijk over het omstreden onderwerp jacht. Er zijn tegenstanders en voorstanders van de jacht. Zelf behoor ik tot de laatste groep....
Waarom? Niet omdat ik het zo leuk vind om dieren te doden (ik jaag zelf dan ook niet, ik zou het niet eens durven zo met zo'n geweer enzo). En ook niet omdat ik er mee grootgebracht ben en er daarom misschien niet zo'n moeite mee heb of eraan gewend ben.
Maar omdat als we dieren willen eten - en de meesten van ons willen dat - het er nu eenmaal bij hoort dat zo'n dier dan gedood wordt. En tegenwoordig staat hier eigenlijk niemand bij stil als we in de supermarkt een lekker stukje vlees kopen op zo'n mooi plastic schaaltje.
De jacht zorgt in mijn ogen voor het ultieme scharrelvlees. In tegenstelling tot de dieren in de bio-industrie, leven deze dieren in hun eigen habitat, vrij en volwaardig. Tot ze misschien een keer een jager tegen komen. Dan gaat het licht uit... Hoe anders is dat voor een kistkalf of een legbatterij-kip....
En af en toe een lekker stuk wild is gewoon (h)eerlijk eten!
Nee, ik ga niet deze hele blogpost gebruiken om jacht en scharrelvlees te promoten, dus over op mijn jachtavontuur :-D.

Met de kerst in het verschiet en het openen van het jachtseizoen straks, vond ik het wel een goed idee om eens te kijken of ik mee kon met een jager in het kader van mijn foodfotografie: wild van het begin tot het eind. Eerst het begin: de jacht.
Dus heb ik contact opgenomen met de KNJV om eens te kijken of dit mogelijk was. En zo kon ik door hun bemiddeling vorige week mee 'op de gans'.
Vol spanning zaten we tussen het maïs te wachten of er ganzen zouden komen. De hond wachtte ongeduldig, klaar om weg te spurten als er iets geapporteerd moest worden.
En al snel vlogen de eerste ganzen aan om neer te strijken voor de nacht op het tegenoverliggende stoppelveld. Binnen mum van tijd hadden we (nou ja, 'we', ik bedoel de jager natuurlijk) 5 ganzen buit gemaakt.
De hond had wat moeite om zijn weg terug te vinden tussen het maïs door met zo'n grote gans meesjouwend. Maar ze deed haar werk fantastisch. Ik vind het werken met jachthonden echt altijd zo gaaf!
Bij terugkomst kreeg ik 2 ganzen mee om te gebruiken voor een lekker recept. En die ik heel dapper door mijn pa heb laten schoonmaken haha. Er liggen nu dus heerlijke ganzenborsten en bouten te wachten in de vriezer om verwerkt te worden in een heerlijk herfstig wildgerecht.
(en wat natuurlijk geblogged zal worden zodra ik een dagje heb om in de keuken te gaan staan).








Met veel dank aan de KNJV en natuurlijk jager Hans!

1 opmerking: